Дурсамж...

Дурсамж...
Дурсах, дурсагдах амьдралтай байна гэдэг сайхан.



Миний дурсамжууд намайг унасан үед босгодог, сэргэлэн үед бодолд автуулдаг.
Дурсамжууд минь хааяа намайг цөхрөлд хүргэдэг, бас хааяа надад ухаарлыг бэлэглэдэг.
Бас дурсаад л байвал тэр дурсамжин дундаа шингээд уусаад байдаг юм шиг санагдах юм...
Тэгэхээр дурсамжиндаа амьдрахгүйн тулд цоо шинэ дурсамжуудыг бий болгох нь зүйн хэрэг мөн үү?